หน้าที่ทางราชการ

        หลินเจ๋อสวีเป็นคนหัวสมัยเก่า   เป็นคนตงฉิน  หลินเป็นนักต่อต้านการทุจริต   ในระหว่างที่เข้าศึกษาในสถาบันฮั่นหลิน  ซึ่งเป็นที่รวมของนักปราชญ์ของจีนก็ว่าได้   เพราะคนที่เข้าศึกษาในสถาบันแห่งนี้  จะเป็นที่ปรึกษาของสมเด็จพระจักรพรรดิ และถือว่าได้รับราชการแล้ว ดังนั้นหลินจึงเริ่มเข้ารับราชการมีเงินเดือน เมื่อ พ.ศ. ๒๓๕๔ สมัยฮ่องเต้เจียชิ่ง  ภายหลังจากที่ฮ่องเต้เจียชิ่งเสด็จสวรรคตปี พ.ศ. ๒๓๖๓ ฮ่องเต้เต้ากวงขึ้นครองราชย์ พ.ศ. ๒๓๖๓ หลินเจ๋อสวีทำหน้าที่ด้านเอกสารต่างๆของฮ่องเต้เต้ากวง  (  พ.ศ.  ๒๓๖๔ – ๒๓๙๓ )  หลินเป็นคนที่มีทักษะสูงในการบริหารจัดการ  เป็นขุนนางที่กระตือรือร้นในการงาน  ติดตามงาน วิเคราะห์งานอย่างเป็นระบบ   หลินจึงก้าวขึ้นสู่เป็นหนึ่งในคณะกรรมการบริหารระดับสูงของราชสำนักชิง    คำพูดหรือข้อคิดเห็นของหลินได้รับการยอมรับและเป็นคนหนึ่งที่ได้รับการนับถือว่า  เป็นผู้ที่ตัดสินใจในการทำงาน แก้ปัญหาในเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานได้ดีกว่าคนอื่น  หลินเป็นคนมีศีลธรรมและ  มีคุณธรรมสูง   มีจริยธรรมสูง   ประการสำคัญที่สุดในชีวิตการทำราชการของหลินก็คือ  เป็นคนตงฉิน   จนได้รับฉายาว่า    “หลิน : ผู้โปร่งใส  -   Lin : the Clear Sky”     ในสมัยนั้นมีสิ่งเย้ายวนใจเป็นจำนวนมาก  โดยเฉพาะผลประโยชน์จากการค้าฝิ่นที่พวกชาวตะวันตกยัดเยียดให้คนจีน   โดยมีพ่อค้าคนจีนท้องถิ่นให้ความร่วมมือด้วย  นอกจากนี้ยังมีขุนนางผู้ใหญ่ต่างพระเนตรพระกรรณที่ทนความเย้ายวนด้วยเงินตราไม่ไหว ต่างกอบโกยผลประโยชน์ใส่ตน   แต่ยกเว้น  หลินเจ๋อสวี   ดังนั้น  เมื่อเขาเป็นที่ปรึกษาของฮ่องเต้   คำพูดของท่านจึงมีน้ำหนักและได้รับความเชื่อถือมาก

          ในขณะเดียวกัน หลินได้รับคำสั่งให้ไปอำเภออู่จาง  มณฑลหูเป่ย เมื่อ พ.ศ.  ๒๓๕๙  เพื่อเป็นประธานกรรมการการสอบไล่  หลินได้เข้มงวดกวดขันนักศึกษาที่เข้าสอบ  และปราบพวกโกงข้อสอบด้วยการซื้อข้อสอบด้วยราคาสูง  แต่ไม่มีความรู้ภูมิปัญญาที่จะทำข้อสอบได้  การสอบคราวนี้ปรากฏว่า นักศึกษาที่มีความรู้ความสามารถสติปัญญาเฉลียวฉลาด   แต่ฐานะยากจน  สามารถสอบผ่านได้หลายคน  ซึ่งทำให้ภาพการโกงกินทุจริตของหลินไม่มีปรากฏ

       ในปี พ.ศ.  ๒๓๗๔  หลินได้รับคำสั่งให้ไปแก้ปัญหาระบบน้ำที่มณฑลเจียงซู  ซึ่งขณะนั้นมีปัญหาเรื่องความขาดแคลนอาหารและความหิวโหยของชาวบ้านทั่วไปทั้งมณฑล  กลุ่มชาวนาเป็นเรือนแสนพากันประท้วงทางการ ด้วยการใช้เครื่องมือการทำนามาเป็นอาวุธ  หลินแก้ปัญหาด้วยการลดดอกเบี้ยการยืมเงิน  ช่วยชาวนา  และให้ลงโทษพวกพ่อค้ากักตุนข้าว  พวกพ่อค้าหน้าเลือด  ด้วยนโยบายของเขาทำให้ชาวนาต่างพอใจและเดินทางกลับบ้าน  นี่คือผลงานชิ้นแรกที่หลินกระทำได้สำเร็จ

           ใน พ.ศ.  ๒๓๖๓  หลินได้รับคำสั่งให้ไปแก้ปัญหาที่มณฑลหูเป่ยอีกครั้งหนึ่ง  เขาได้ใช้อำนาจในการจัดการกับพวกข้าราชการท้องถิ่นที่ข่มเหงชาวบ้าน  เขาจัดการอย่างกล้าหาญโดยไม่เกรงกลัวอิทธิพลใดๆในท้องถิ่นนั้น  เขาดำเนินการเขียนรายงานกราบบังคมทูลฮ่องเต้ ถึงความชั่วของข้าราชการคนนั้นจนถูกลงโทษ

           ต่อมาในปี พ.ศ.  ๒๓๖๔  หลินได้รับความไว้วางใจให้ไปเป็นผู้ว่าราชการระดับสูงสามเมือง  เขาได้แก้ปัญหาต่างๆ  ปราบปรามการทุจริตของข้าราชการ  สั่งปิดบ่อนการพนันและจับตัวมาลงโทษ  ซึ่งทำให้ราษฎรชาวบ้านทั่วไปนิยมยินดีในตัวเขา  แต่พวกข้าราชการกังฉินต่างไม่พอใจ  เพราะไปขัดลาภหนทางทำมาหากินในทางทุจริตของพวกเขา

          หลินได้รับคำสั่งให้ไปปฏิบัติราชการ ที่มณฑลเจียงซูอีกครั้งหนึ่ง  เพื่อแก้ปัญหาการชลประทานและเพิ่มผลผลิตทางการเกษตร  เขาทำงานอย่างได้ผล  จนทำให้เขาได้รับตำแหน่งที่สูงขึ้น  คือ ข้าหลวงมณฑล 

           หลินเจ๋อสวีได้ดำรงตำแหน่งเป็นที่ปรึกษา และงานเอกสารของฮ่องเต้เต้ากวงอยู่หลายปี    จนในปี พ.ศ.  ๒๓๘๐   ถึง พ.ศ.  ๒๓๘๒  หลินได้รับโปรดเกล้าฯให้ไปเป็นข้าหลวงมณฑลหูกวง  (  รวมมณฑลหูเป่ยและหูหนาน  )   บริเวณที่เรียกว่า  เจียงหนาน  เพื่อไปแก้ปัญหาเรื่องข้าวสาลีที่จะนำส่งไปปักกิ่งและพระราชสำนัก   เมื่อไปดำรงตำแหน่งข้าหลวง ณ มณฑลนี้ ประการแรก  หลินได้พยายามปฏิรูปข้าราชการระดับสูงประจำมณฑลก่อน   แล้วจึงจัดระบบการนำส่งข้าวสาลีไปยังเมืองหลวง  และพยายามนำเสนอการเวนคืนที่ดินทางภาคใต้ของเมืองหลวง   นอกจากนี้ยังได้จัดทำโครงการการแก้ปัญหาเรื่องน้ำที่หมักหมมมานาน   ตลอดจนการอนุรักษ์น้ำให้มีใช้กันทั่วไปทั้งมณฑล   เรื่องสำคัญอีกเรื่องหนึ่ง ที่หลินเจ๋อสวีมีนโยบายในการแก้ปัญหาการเสพฝิ่นของชาวหูหนานและหูเป่ย   ด้วยวิธีการร่วมมือกับราษฎรแจ้งเบาะแสผู้ค้าฝิ่นและผู้เสพยา  ตลอดจนปราบปรามพวกขุนนางกังฉินที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการค้าฝิ่น และชาวจีนผู้เป็นตัวแทนค้าฝิ่น  ลงโทษผู้ค้าฝิ่นและรักษาผู้ติดฝิ่น ด้วยวิธีการทางการแพทย์  นอกจากนี้เขาได้ซื้อฝิ่นจากพวกพ่อค้าฝิ่น เป็นจำนวน  ๒.๓๗ ล้านจิ้น เพื่อเอามาทำลาย   แต่ฝิ่นก็ยังมีการลักลอบนำเข้าไปยังหูเป่ยและหูหนาน  การลำเลียงฝิ่นของชาวต่างชาติที่มีคนพื้นเมืองช่วยเหลือเช่นนี้  แก้ปัญหาค่อนข้างยาก    ซึ่งท่านใช้เวลา  ๑๘ เดือนในการทำงานเรื่องนี้   ในปี พ.ศ.  ๒๓๘๑   หลินเจ๋อสวีได้นำเสนอเรื่องภัยร้ายแรงของการสูบฝิ่น ของราษฎร และการค้าฝิ่นของชาวต่างชาติต่อสภาที่ปรึกษาในราชสำนัก    ฮ่องเต้เต้ากวงทรงตกพระทัยที่การสูบฝิ่นเป็นภัยร้ายแรงต่อราษฎรและประเทศชาติ  

              ใน พ.ศ.  ๒๓๘๓   จึงทรงพระกรุณาโปรดเล้าฯให้หลินเจ๋อสวีไปเป็นข้าหลวงมณฑลเหลียงกวง  (  รวมมณฑลกว่างตงและกว่างซี  )   เพื่อแก้ปัญหาเรื่องฝิ่นทั้งผู้ขายและผู้ซื้อหรือผู้เสพ    ที่ทำผิดกฎหมายของรัฐบาลซึ่งได้ประกาศใช้ตั้งแต่ปี พ.ศ.  ๒๓๗๙  มาแล้ว 

               :      สมบูรณ์ แก่นตะเคียน    ๑๙ เมษายน  ๒๕๕๑

Title        :

               :     Somboon Kantakian