ชาติกำเนิด

        เจ้าแม่ทับทิม  หรือ แม่ย่านางเรือ  หรือ เทียนเฟย หรือ มาจู่   (   媽祖  )มาจอโป๋  เป็นชื่อที่คนไทยคุ้นเคย  นั่นก็คือ  ชื่อหนึ่งของ  สมเด็จพระราชเทวีเทียนโหวโจวโกว   พระประวัติของท่านมีการบันทึกไว้หลายตำนาน  แต่ส่วนใหญ่แล้วจะใช้เอกสารของ  เส่งบุ๋น   ซึ่งเป็นทายาทของตระกูลสายเจ้าแม่ทับทิมเป็นหลัก  หนังสือดังกล่าวชื่อ    พระประวัติเจ้าแม่เทียนโหวโจวโกว     แต่อย่างไรก็ตามพระประวัติในส่วนปลีกย่อย ที่บุคคลต่างๆได้ประสบและบันทึกไว้นั้นมีมากมาย  ทั้งที่เป็นบันทึกของทางราชสำนักคือจดหมายเหตุ  และบันทึกของขุนนางเสนาบดีในราชสำนักจีน   เอกสารเหล่านี้ล้วนมีคุณค่าต่อการศึกษาด้านวัฒนธรรมและสังคมเป็นอย่างดี

ชาติกำเนิด

         เจ้าแม่ทับทิม  เดิมชื่อ  หลินโม่เหนียง  ( 林默娘   )  ถือกำเนิดเมื่อวันที่  ๒๓  เดือน ๓ ตามจันทรคติจีน  พ.ศ. ๑๕๐๓  ตรงกับ  ปฐมราชวงศ์ซ่ง  รัชสมัยสมเด็จพระจักรพรรดิซ่งไท่จู่   หรือ เจ้าควงอิ้น   เป็นปีเจี้ยนหลง    ที่หนึ่ง   ท่านบิดานามว่า  หลินเอวียนกง   นามมารดาคือ  เฉินซื่อ แต่บางตำนานว่า หวางซื่อ  สถานที่กำเนิดคือ  เกาะเหมยโจว ขึ้นกับ เมืองจิงหัว  หรือเมืองพูเถียนในปัจจุบัน  มณฑลฝูเจี้ยน หรือ ฮกเกี้ยน

           บรรพบุรุษที่สำคัญท่านหนึ่งของหลินโม่เหนียง คือ  หลินลู่กง  ( ลก ) หรือ จิ้นอานอ๋อง ( หลิมฮู้ไท่ซือ หรือ  หลินโหวไท่โส่ว  กำเนิด พ.ศ. ๘๑๗ สิ้นพระชนม์ พ.ศ. ๘๙๙ )  ท่านได้ย้ายมาเป็นข้าหลวงมณฑลฝูเจี้ยนเมื่อ พ.ศ.  ๘๖๘  ค้นสกุลหลินถือว่าท่านเป็น ปฐมวงศ์แห่งสกุลแซ่หลิน สายฮกเกี้ยนที่กระจายไปตามมณฑลใกล้เคียง   ตลอดจนขยายไปตามประเทศแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้  หลินโม่เหนียงเป็นอีกท่านหนึ่งที่สืบสายสกุลหลินแห่งมณฑลฮกเกี้ยน   เธอเป็นโหลน ลำดับที่เจ็ดของท่าน         สื่อจุงกง  ซึ่งเป็นเจ้าเมืองเสี่ยวโจว  ในสมัยราชวงศ์ถัง  (  พ.ศ.  ๑๑๕๑ – ๑๔๔๐  )  ท่านบิดาของทวดคือ  ท่านอี้กง  เป็นเจ้าเมืองเกาโจวจิว   ท่านทวดคือ  ปอกิกกง  เป็นแม่ทัพสมัยห้าราชวงศ์  แห่งราชวงศ์โจวครั้งหลัง  คือสมัยสมเด็จพระจักรพรรดิซื่อจง  และสมเด็จพระจักรพรรดิกงตี้   ทั้งสองพระองค์นี้ความจริงสืบสายสกุลแซ่หลิน  แต่ใช้แซ่ไฉ ( ฉั่ว ) ขณะครองบัลลังก์ด้วยเหตุผลทางการเมือง   ท่านปอกิกกงได้ลาออกจากราชการและอพยพครอบครัว ไปอาศัยอยู่ที่บริเวณชายทะเลเซียงเหลี่ยงกัง  แห่งมณฑลฝูเจี้ยน  บุตรชายคนหนึ่งของท่านปอกิกกง  คือ ฮูกง  ซึ่งเป็นท่านปู่ของหลินโม่เหนียง  ได้เป็นข้าหลวงใหญ่แห่งมณฑลฝูเจี้ยน  ท่านเอวียนกงเคยรับราชการในราชสำนัก ต่อมาได้อพยพไปอยู่เกาะเหมยโจว  ซึ่งอาจเป็นเหตุผลทางการเมืองหรือส่วนตัวของท่านก็ได้

          ท่านเอวียนกงและภรรยา ขณะที่กำลังอยู่ในวัยกลางคน  ท่านมีบุตรทั้งหมดหกคน   เป็นบุตรชายห้าคน   คนสุดท้องเป็นหญิงคือ ซามปั๋ว  ข้างมารดาอยากได้บุตรหญิงอีกสักคน แต่บางตำนานว่า ท่านมีบุตรหญิงคนโตหนึ่งคน บุตรชายห้าคน  และก่อนที่โม่เหนียงจะถือกำเนิดมานั้น    มารดาได้สวดมนต์อ้อนวอนขอพรจากเจ้าแม่กวนอิม  ขอให้ได้บุตรหญิง    ในคืนวันหนึ่งมารดาได้ฝันว่าเจ้าแม่กวนอิมได้เสด็จมาหา  พร้อมกับมอบดอกไม้ให้ดอกหนึ่งและให้รับประทาน  หลังจากนั้นมารดาก็ตั้งครรภ์  เมื่อครบกำหนดคลอด  ปรากฏเป็นที่อัศจรรย์ยิ่ง  คือ  บริเวณห้องนั้นเต็มไปด้วยแสงสว่างเจิดจ้าทั้งห้อง  พร้อมด้วยกลิ่นหอมของดอกไม้ตลบอบอวล นอกจากในห้องดังกล่าวแล้ว  ชาวบ้านยังได้เห็นแสงสว่างเจิดจ้า จากท้องฟ้าทิศตะวันตกเฉียงเหนืออีกด้วย  หลังจากคลอดแล้ว ปรากฏว่ามิได้ร้องไห้เหมือนเด็กทั่วไป   ทั้งๆที่สุขภาพร่างกายแข็งแรง  และไม่ได้ร้องไห้ถึงหนึ่งเดือนแรกหลังจากลืมตาออกมาดูโลก  บิดามารดาจึงเรียกชื่อเล่นๆว่า  โม่  แปลว่า เงียบขรึม 

          หลินโม่เหนียงได้เจริญเติบโตอย่างรวดเร็ว  และส่อให้เห็นถึงแววฉลาดเป็นเด็กอัจฉริยะตั้งแต่ยังเล็ก 

          :     สมบูรณ์ แก่นตะเคียน      ๑๒ เมษายน ๒๕๕๑