จิ้นอ้านหวาง 晋安王

        สภาพบ้านเมืองหลังยุคสามก๊กสงบไปได้หน่อยหนึ่ง ในสมัยฮ่องเต้จิ้นอู่ตี้  แต่หลังจากนั้น  พวกแซ่ซือหม่าอ๋องที่เป็นข้าหลวงอยู่หัวเมืองและภายในเมืองหลวงต่างแย่งกันเป็นใหญ่  นอกจากนี้พวกชนเผ่าทางภาคเหนือที่เรียกว่า พวกอู่หูคนเถื่อนอพยพเข้าภาคกลางลงไปภาคใต้เป็นล้านคน  บ้านเมืองวุ่นวายเพราะหัวหน้าชนเผ่าเป็นขบถ ต่างยกตนเป็นอ๋องสร้างอาณาจักรด้วยการตีเมืองที่อ่อนแอกว่า     ในเมืองหลวงพวกราชสกุลซือหม่าต่างฆ่าฟันกันเองระหว่างญาติ           หลงเยี่ยอ๋องจึงตัดสินใจอพยพไปสมทบกับซือหม่าอุย ซึ่งเป็นที่ ตงไห่อ๋อง ที่ภูเขาจิ่วหลงซาน  แล้วอพยพไปตั้งหลักที่เมืองซูโจว   หลงเยี่ยอ๋องโปรดเกล้าฯแต่งตั้งให้หลินลู่ ดำรงตำแหน่ง  หวงเหมินซื่อหลาง นายทหารรักษาพระองค์ 

       ข้างพวกซือหม่าอ๋องยกทัพเข้าเมืองลั่วหยาง  จนฮ่องเต้จิ้นฮุ่ยตี้เสด็จหนีไปประทับที่เมืองฉางอาน  ตงไห่อ๋องและหลงเยี่ยอ๋องต้องยกทัพจากเมืองซูโจวไปปราบพวกอ๋องและนายพลที่คุมฮ่องเต้อยู่          แล้วเชิญเสด็จให้ไปประทับที่ลั่วหยางตามเดิม  หลินลู่ได้ตามเสด็จหลงเยี่ยอ๋องเข้าร่วมรบด้วย  เมื่อจัดการบ้านเมืองเรียบร้อยแล้ว  หลงเยี่ยอ๋องพร้อมด้วยหลินลู่กลับสู่ซูโจว

        หลินลู่ได้ภรรยาชื่อ  จางซื่อ  มีบุตรชาย ๕ คน  เมื่อเติบใหญ่ต่างเข้ารับราชการมีชื่อเสียงเป็นที่กล่าวขานทั่วไปว่า  “ห้าอาชารุ่งโรจน์ทางใต้”  ของฝั่งแม่น้ำแยงซีเกียง

        ส่วนตงไห่อ๋องไม่พอใจที่ฮ่องเต้จิ้นฮุ่ยตี้โปรดเกล้าฯให้ซือหม่าอ๋อง ๕ องค์เข้ามารับราชการในเมืองหลวง           จึงลอบปลงพระชนม์เสด็จสวรรคตเมื่อ พ.ศ.  ๘๔๙  ขณะนั้นหลินลู่อายุได้  ๓๒ ปี

 ซือหม่าซื่ออ๋องเสด็จขึ้นครองราชย์เป็น  ฮ่องเต้จิ้นไหวตี้  พระองค์ทรงพระปรีชาสามารถเฉลียวฉลาด  โปรดเกล้าฯให้ หลงเยี่ยอ๋อง  เป็นผู้สำเร็จราชการเมืองเจี้ยนเยี่ย ( นานกิง )   ข้างหลิวเอียน หัวหน้าชนเผ่าซวงหนูตั้งตนเป็นเจ้าตั้งอาณาจักรฮั่น ( จ้าว )  ยกมาตีเมืองลั่วหยางเผาเมืองเสียสิ้น          แล้วจับฮ่องเต้จิ้นไหวตี้ไปเมืองจ้าว พระองค์เสด็จสวรรคตที่นั่นซือหม่าเยี่ยอ๋อง เสด็จขึ้นครองราชย์เป็น  ฮ่องเต้จิ้นหมิ่นตี้ เมื่อ พ.ศ. ๘๕๖  ขณะที่หลินลู่อายุได้  ๓๙ ปี  โปรดเกล้าฯให้หลงเยี่ยอ๋องเป็น  พระมหาอุปราช   หลงเยี่ยอ๋องรับสั่งให้เอียนก้วนนายพลทหารยกทัพไปตีเมืองปาถง  ซึ่งมี โต้ทาวเป็นเจ้าเมือง              หลินลู่ในฐานะนายทหารเข้าร่วมรบด้วย    จนได้รับชัยชนะ           หลงเยี่ยอ๋องโปรดเกล้าฯให้บำเหน็จนายทหารเลื่อนยศตามความชอบ  หลินลู่ได้เลื่อนยศเป็น นายพลจาวเอี๋ยน

        ข้างหลิวเอียนยกทัพเข้าตีเมืองฉางอานแตก จับฮ่องเต้จิ้นหมิ่นตี้ไปเมืองจ้าว  ในช่วงนั้นรับสั่งถึงหลงเยี่ยอ๋องขอให้ยกตนเป็นฮ่องเต้เสียในฐานะพระมหาอุปราช         แต่หลงเยี่ยอ๋องขอเป็นเพียง  จิ้นอ๋อง  หลังจากเสด็จสวรรคตที่เมืองจ้าวแล้วหลงเยี่ยอ๋องจึงเสด็จขึ้นครองราชย์เป็น           ฮ่องเต้จิ้นเอียนตี้  เป็นปฐมราชวงศ์จิ้นตะวันออก  เมื่อ พ.ศ.  ๘๖๐  แล้วโปรดฯให้สร้างพระราชวังขึ้นใหม่ที่เมืองเจี้ยนเยี่ย ( นานกิง )  จึงย้ายเมืองหลวงจากเมืองซูโจวมายังเมืองเจี้ยนเยี่ย   เปลี่ยนนามเมืองเป็น เจี้ยนคัง  ขณะนั้นหลินลู่อายุได้  ๔๓ ปี  โปรดฯให้หลินลู่เข้ารับตำแหน่ง  ส่านจี้ฉางซื่อ  เป็นคณะกรรมการบริหารระดับสูง              และยังโปรดเกล้าฯ        ให้หลินลู่เป็นข้าหลวงเมืองเหอผู่ หรือ     เหอผู่ไท่โส่ว     อีกตำแหน่งหนึ่งด้วย

ข้าหลวงเมืองจิ้นอาน

       ถึง พ.ศ.  ๘๖๕  ฮ่องเต้จิ้นเอียนตี้ก็เสด็จสวรรคต  ซือหม่าเส้าอ๋องเสด็จขึ้นครองราชย์เป็น  ฮ่องเต้จิ้นหมิงตี้  ซึ่งขณะนั้นหลินลู่อายุได้  ๔๘ ปี   ตามหัวเมืองต่างๆมีโจรผู้ร้ายชุกชุม  พระองค์จึงโปรดฯให้ขุนนางนายทหารออกไปปราบปรามพวกโจรที่ตั้งตนเป็นอ๋องมีสมัครพรรคพวกเป็นหมื่นๆคน   และทรงเห็นว่า  หลินลู่รับราชการมานานเป็นผู้มีความซื่อสัตย์กตัญญูต่อแผ่นดิน  มีความรู้ทั้งฝ่ายบู๊ซึ่งเป็นถึงนายพลทหาร และฝ่ายบุ๋นที่รับราชการในพระราชวัง  ทรงเห็นว่าขณะนั้นแขวงเมืองเจียงโจว    (ซึ่งรวมมณฑลเจียงซี       ฝูเจี้ยนและเจ้อเจียงในปัจจุบัน  )  มีผู้ร้ายชุกชุมโดยเฉพาะพวกโจรสลัดตามชายฝั่งทะเลและตามเกาะแก่ง  ตามทะเลสาบและแม่น้ำที่ติดต่อกับแม่น้ำแยงซีเกียง  นอกจากมีชนเผ่าหมินเย่ว์ ๗ ชนเผ่าพื้นเมืองที่อาศัยอยู่เดิม  ตามไหล่เขาและภูเขาโดยทั่วไปแล้วยังมีคนจีนทางภาคเหนือที่อพยพลงในช่วงนั้นเป็นจำนวนมาก  บางกลุ่มตั้งตนเป็น อ๋อง ซ่องสุมผู้คนเป็นจำนวนหมื่น  คอยปล้นคนเดินทางค้าขายระหว่างเมือง ในปี พ.ศ.  ๘๖๖  จึงโปรดฯให้  หลินลู่ไปเป็นข้าหลวงเมืองจิ้นอาน  (  เมือง ฝูโจวในปัจจุบัน  ) ขณะที่มีบรรดาศักดิ์เป็นชั้น  โหว  ( เจ้าพระยา )   เป็น  จิ้นอานโหวไท่โส่ว  หลินลู่จึงอพยพครอบครัวญาติร่วมแซ่ และผู้ติดตามจากเมืองหลวงเจี้ยนคังลงมาทางใต้ที่เมืองจิ้นอาน  เมื่ออายุได้  ๔๙  ปี  ต่อมาหลินลู่ได้ภรรยาอีกคนหนึ่งชื่อ  ข่งซื่อ  นางถือกำเนิดเมื่อ วันที่ ๑๖ ค่ำ เดือน ๓ ตามจันทรคติจีน  สมัยฮ่องเต้จิ้นอู่ตี้  ในปีเสียนหนิงที่ ๔  พ.ศ. ๘๒๑  มีบุตรชายด้วยกันสองคน คนพี่ชื่อ หลินจิ่ง หรือหลิมเก้ง 林景 คนน้องชื่อ หลินเซียน  หรือหลิมเสียน 林暹

        ทั้งสองคนพี่น้องต่างได้รับการศึกษาด้านภาษาขนบธรรมเนียมประเพณี ตามลัทธิขงจื่อและลัทธิเต๋า รวมทั้งการได้รับการฝึกหัดอาวุธประเภทต่างๆ ตำราพิชัยสงครามและอื่นๆตามฐานะของลูกขุนนางผู้ใหญ่

     ข้างพี่ชายของหลินลู่  คือ หลินมู่  ภรรยาชื่อ  อุ่ยซื่อ  หลินมู่รับราชการเป็นนายอำเภอเซี่ยพี ( พีโจว อยู่ในมณฑลเจียงซูปัจจุบัน )  มีบุตรชาย ๖ คน รับราชการทั้งหกคน  จนได้ชื่อว่า  “หกมังกรรุ่งเรืองทางเหนือ”  ของฝั่งแม่น้ำแยงซีเกียง

จิ้นอานอ๋อง

         หลินลู่รับราชการมาจนถึงสมัยฮ่องเต้จิ้นหมู่ตี้  จึงถึงแก่อสัญกรรม  เมื่อวันที่ ๒๖ ค่ำ เดือน ๙  ( บางตำนานถือเอาวันที่ ๙ ค่ำเดือน ๙ )ตามจันทรคติจีน  ในปีหย่งเหอที่ ๑๒ สมัยฮ่องเต้จิ้นหมู่ตี้  พ.ศ.  ๘๙๙  รวมอายุได้  ๘๒ ปี  หลังจากถึงแก่อสัญกรรมแล้ว ฮ่องเต้จิ้นหมู่ตี้  โปรดฯพระราชทานฐานันดรศักดิ์ เป็น  อ๋อง  พระนาม  จิ้นอานอ๋อง หรือ อ๋องแห่งเมืองจิ้นอาน  ซึ่งเป็นตำแหน่งเกียรติยศอันสูงสุดของขุนนางจีนที่ไม่ใช่เชื้อพระวงศ์จะพึงได้รับจากฮ่องเต้ให้มีฐานะเป็นเชื้อพระวงศ์ เสมือนพระญาติ  ด้วยคุณงามความดีความซื่อสัตย์กตัญญู และมีผลงานเป็นที่ปรากฏที่สะสมมาตลอดชีวิตนั่นเอง  ตามธรรมเนียมในสมัยนั้น  บุตรชายจะได้รับแต่งตั้งเป็นข้าหลวงสืบแทนบิดาต่อไป

       พระศพจิ้นอานอ๋องฝังไว้ที่เนินเขาจิ่วหลงซาน  อำเภอเหวินหลิง  แขวงเจียงโจว  ( ปัจจุบันคือ เนินเขาถู่หลิง อำเภอฮุ่ยอาน  มณฑลฝูเจี้ยน) ส่วนฮูหยินข่งซื่อ  ถึงแก่อสัญกรรมวันที่ ๒๘ ค่ำ เดือน ๑๐ ตามจันทรคติจีน  ในปีหลงเหอที่ ๑  รัชสมัยฮ่องเต้จิ้นไอ่ตี้ พ.ศ.  ๙๐๕  สิริรวมอายุได้  ๘๔ ปี  ศพฝังไว้ที่สุสานเดียวกัน

           ในช่วงสมัยปฏิวัติวัฒนธรรมในจีน ระหว่าง พ.ศ. ๒๕๐๘ – ๒๕๑๑ เพื่อพิฆาต “สี่เก่า”   คือ  ความคิดเก่า  วัฒนธรรมเก่า  ประเพณีเก่า  ความเคยชินเก่า   เยาวชนพวกเรดการ์ด หรือ ธงแดง  ได้ทำการปฏิวัติทั่วประเทศภายใต้คำสอนของเหมาเจ๋อตุง  โดยผ่านนางเชียงชิงภรรยาเป็นผู้นำ  เพื่อเป็นการขุดรากถอนโคนลัทธิแก้  เป็นการสร้างประวัติศาสตร์ใหม่โดยไม่ต้องอาศัยของเก่า  ดังนั้นศาลเจ้า วัด สุสานทุกศาสนา  โต๊ะบูชาบรรพบุรุษและเทพเจ้า พระพุทธรูปภายในบ้านของชาวบ้านจึงถูกทำลายลงเป็นจำนวนมาก  รวมทั้งสุสานของจิ้นอานอ๋องด้วย  ซึ่งตั้งอยู่ที่ถนนถู่หลงกวาน เมืองฮุ่ยอาน สุสานบรรพบุรุษแซ่ต่างๆบริเวณแถบนี้ถูกทำลายเช่นเดียวกัน  ในส่วนของสุสานจิ้นอานอ๋องนั้น  เดิมได้รับการบูรณปฏิสังขรณ์มาแทบทุกยุคสมัยราชวงศ์จนใหญ่โตสวยงาม เช่น สมัยราชวงศ์หมิงและราชวงศ์ชิง  หลังจากสิ้นยุคปฏิวัติวัฒนธรรมแล้ว  ลูกหลานและรัฐบาลท้องถิ่นตลอดจนสมาคมแซ่ตระกูลทั้งในจีนและต่างประเทศ  ต่างเข้าไปซ่อมแซมบูรณะ  ซึ่งยากที่จะให้สวยงามเหมือนเดิม  และในปี พ.ศ. ๒๕๒๙  สมาคมตระกูลลิ้มแห่งประเทศไทยได้บริจาคเงินจำนวนหนึ่งเพื่อบูรณะซ่อมแซมสุสานจิ้นอานอ๋อง

          ในปี พ.ศ.  ๒๕๓๐  สมาคมตระกูลลิ้มแห่งประเทศไทยได้รับเชิญจากคณะกรรมการบูรณะโบราณวัตถุและวัฒนธรรมสมาคมตระกูลลิ้มแห่งมณฑลฝูเจี้ยน  เพื่อให้ไปสักการะจิ้นอานอ๋องที่สุสาน  ในโอกาสวันครบรอบวันสิ้นพระชนม์จิ้นอานอ๋องครบ ๑๐๓๐ ปี  และเมื่อวันที่ ๔ กรกฎาคม  ๒๕๔๑  คณะกรรมการบริหารสมาคมตระกูลลิ้มแห่งประเทศไทยได้เดินทางไปตรวจงานก่อสร้างซ่อมแซมสุสานจิ้นอานอ๋องที่เมืองฮุ่ยอานด้วย    

      จิ้นอานอ๋อง    ชาวสกุลแซ่หลิม ( หลิน ลิม ลิ่ม ลิ้ม แหลม หลัม เหล่ม อิม  ริม ฮายาชิอิ  )  ถือว่าท่านเป็นปฐมวงศ์สกุล  แซ่หลิม สายฮกเกี้ยนที่กระจายไปตามมณฑลเจ้อเจียง ฝูเจี้ยน เจียงซี กว่างตง กว่างซี ไต้หวัน ฮ่องกง   ฯลฯ และอพยพไปทำมาหากินตามประเทศต่างๆแถบเอเชีย ยุโรป อเมริกา  เป็นต้น

              :   สมบูรณ์ แก่นตะเคียน    ๑๙ กรกฎาคม  ๒๕๔๙